zaterdag 12 maart 2016

Nieuw jaar, nieuwe kansen

Terug naar school 

Meenemen van de schoolpakketten 
De laatste dozen met schoolpakketten zijn weg. Ze werden opgehaald door de leiders van de dorpjes in het binnenland, waar een zondagschool functioneert. In maart beginnen de scholen weer. Voorheen gingen de kinderen in het binnenland veelal maar tot de 3e klas naar school. De gezinnen zijn talrijk, en als het oudste kind in de derde klas zat, kon hij redelijk lezen en rekenen en dus kon hij dan van school, zodat de kinderen die erna kwamen naar school konden gaan. Voor meer dan 3 kinderen tegelijkertijd op de lagere school was geen geld. Hoewel het onderwijs in Perú officieel gratis is, moeten de ouders wel de schriften, pennen, potloden, enz. enz. kopen. Een aantal jaren geleden zijn we begonnen met het uitdelen van basispakketten schoolmaterialen voor de kinderen van de zondagscholen in het binnenland. Een moeder kwam bij me en zei blij: “nu kunnen al mijn kinderen naar school gaan”. Zij heeft er 8.

Een groep van jongeren die een beurs krijgen
Doordat er ontwikkeling is, ook in het binnenland, zijn er intussen in verschillende plaatsen middelbare scholen gesticht en voor de kinderen, die gemiddeld een 14 (vergelijkbaar met 7 in NL.) op hun rapport hebben, hebben we een beurs beschikbaar gesteld van € 100,--. In het binnenland kunnen ze daar vrijwel alle materialen mee kopen, zowel hun uniform, sportkleding als schriften, boeken en schrijfmateriaal. In de stad zijn de kosten voor de middelbare school wel wat meer. Daarom is de beurs alleen voor kinderen uit de armere dorpen. De mensen die in de stad wonen, hebben meestal ook meer geld te besteden. Dit jaar zijn er 15 leerlingen, behorende bij de kerken van Oxamarca en Sucre en hun buitenposten, die in aanmerking kwamen voor een beurs. De ouders komen met hun dochter of zoon naar Cajamarca om het geld in ontvangst te nemen. We laten de leerling een “contract” ondertekenen, waarin hij/zij belooft trouw naar de kerk te gaan, mee te doen met het jeugdweekend wat in zijn kerk dit jaar georganiseerd zal worden en nog een paar adviezen/regels die bepalend zijn of hij/zij volgend jaar weer in aanmerking komt voor een beurs. De ouders moeten een verantwoording van de uitgaven inleveren en vaak moet er dan bij uitgelegd worden hoe je een verantwoording op papier zet: dat de rekeningen van de materialen op naam moeten van de leerling en niet op naam van de ouders, enz.

Voor alle projecten hebben we geleerd om condities of voorwaarden te stellen. Het helpt de mensen verantwoordelijkheid te nemen en ook op een verantwoorde manier mogelijke programma’s van de staat aan te vragen. De regering heeft verschillende programma’s in het leven geroepen om goede leerlingen in staat te stellen op een universiteit te studeren. Het is niet altijd makkelijk om toegang tot deze programma’s te krijgen, maar met behulp van de voorgangers Gilmer van Oxamarca en Marciano van Sucre, lukt het toch dat er leerlingen uit het binnenland kunnen studeren aan zelfs privé-universiteiten in de steden. Wij helpen het liefst kinderen en ouders in hun eigen omgeving, zodat er een goed fundament wordt gelegd voordat ze in aanraking komen met de stad als ze de middelbare school hebben afgemaakt. Het is een wereld van verschil.


Terug naar God 

Als de mensen hier komen om de schoolmaterialen en de beurzen op te halen, horen we hoe het in hun dorp gaat in de kerk. We hebben een paar prachtige verhalen gehoord, die we graag willen delen.

Gilmer Reyna (rechts onder) en zijn vader Julio (in 
het midden): leiders van de kerk van Cajen.
Doordat het klimaat helemaal in de war is en we de gevolgen van “El Niño” merken, is er in de maanden november en december nauwelijks of geen regen gevallen in “onze” dorpen. Op andere plaatsen viel weer teveel. Door dit gebrek aan regen zijn de eerste oogsten van aardappelen mislukt. Daardoor gingen de mensen meer God zoeken en er zijn dorpen waar de kerk ineens geconfronteerd werd met een toeloop van gezinnen, die zich wilden verzoenen met God en wilden bidden om regen voor hun akkers. Verschillende dorpen maken nu een kleine “opwekking” mee. In een dorp zijn 10 echtparen, die hun huwelijk officieel willen maken en willen trouwen. In een ander dorp hebben onlangs 6 jongelui de beslissing genomen om Jezus te volgen. De voorganger daar is een jongeman die meteen begonnen is met een discipelschapstraining om de jongelui vast te houden. Zijn kerk bestond vooral uit vrouwen en 2 mannen. Nu zijn er jonge jongens bij gekomen. Laten we bidden en hopen dat het lukt om hen blijvend enthousiast te maken voor het evangelie van Jezus Christus.

Hartelijke groet,
Ger en Froukje Prakken