donderdag 6 augustus 2015

Er voor elkaar zijn

Bijstaan

Ondersteuning is onze taak in deze periode van ons leven. Als ondersteuning ging ik, Froukje, mee met Judith en Wilfredo naar het jeugdweekend in Sucre. Ger bleef in Cajamarca om Sanne en Marco met hun dochters te verwelkomen. Er waren 70 jongelui, waarvan slechts 10 uit christelijke gezinnen, dus ondersteuning was geen luxe. De jeugdweekends beginnen vrijdagnamiddag en duren tot zondag na de middagmaaltijd.

Tijdens datzelfde weekend, op zaterdagmorgen werd ik gebeld door Gilmer, vanuit Oxamarca, dat is 1 ½ uur verder de bergen in met de auto. Zijn schoonvader was vrijdagmorgen overleden en terloops vroeg hij of ik niet wilde komen om bij hen te zijn. Vlug heb ik spullen gepakt om met een busje naar Oxamarca te gaan en een poosje bij hen te zijn. Als iemand in deze cultuur overlijdt, is het de gewoonte om bij de kist te waken totdat de overledene wordt begraven. Bij begrafenissen van niet gelovigen wordt er dan coca gekauwd en sterke drank gedronken. Broeder José Felix was één van de oprichters van de evangelische kerk in Oxamarca en zijn schoonzoon is nu de voorganger. De rest van de familie wilde eigenlijk dat er ook nu coca uitgedeeld zou worden en dat er drank zou worden gekocht om uit te delen. Gelukkig wist Gilmer hen te overtuigen dat dat beslist niet in de stijl van Hermano José Felix was, dus de mensen kwamen langs en zaten een poosje op de banken en spraken over de herinneringen die ze aan Hno. José Felix hadden.
Broeder Felix en zijn vrouw
Toen ik aankwam heeft Gilmers vrouw een hele poos naast mij gezeten om te vertellen hoe de laatste weken zijn geweest. Dan merk ik hoe belangrijk het is om te luisteren en er te zijn. ‘s Avonds werd er een herdenkingsdienst gehouden en kon ik de groeten overbrengen ook namens Ger en uitspreken dat ik heel blij was dat ik erbij kon zijn. Het is heel troostvol om zo lange tijd bij elkaar te zijn en het lievelingslied van Hno. José Felix te zingen en zijn favoriete teksten te lezen. De volgende dag ging ik weer terug naar het jeugdweekend.


Als wij in Cajamarca waren geweest, had ik de reis naar Oxamarca niet gemaakt, maar nu ik maar 1 ½ uur van Oxamarca verwijderd was, kon ik bij de mensen zijn in hun verdriet, zoals dat hier wordt gezegd. We mochten de leiding van God weer eens heel concreet ervaren.

Gastvrijheid.

In de vorige Z&G meldden we al dat we bezoek zouden krijgen van onze dochter met haar gezin uit Bolivia. We hebben enorm van hen genoten. Helaas moest Marco al weer na 3 weken terug vanwege zijn werk in Bolivia. Hij ging samen met onze oudste kleindochter, Marisa. Sanne en hun dochtertje Lizi bleven nog een paar weken om samen met ons onze 50-jarige bruiloft te vieren.

8 Juli was een heel bijzondere dag. Judith en Sanne hadden de dag enorm voorbereid. We hadden een paar naaste vrienden uitgenodigd voor een buffetmaaltijd tussen de middag. Uit Huancayo (twee dagen reizen) waren onze vrienden Manuel en Ancelma gekomen en we werden verrast door een familie, die destijds in onze kerk in Huancayo kwamen en nu in Lima wonen. Ook zij waren aanwezig. Uit het binnenland, ons werkgebied, waren Gilmer en Marciano met hun echtgenotes aanwezig en verder een paar naaste vrienden uit de kerk in Cajamarca, waar we lid zijn. Alles samen was het een mooie vertegenwoordiging van de verschillende periodes in ons leven in Perú. De voorganger van onze kerk in Cajamarca had samen met Judith een prachtig programma gemaakt voor de avond. Er was een PowerPointpresentatie van ons huwelijk, maar ook van de bediening van ons samen vanaf ons trouwen. Heel bijzonder. Het is fijn als je merkt dat je sporen mag achterlaten, maar vooral dat je ziet dat God trouw is. Juist als er verdrietige dingen gebeuren, zoals het ongeluk wat Ger gehad heeft in 2002 en waarvan de sporen steeds meer merkbaar zijn.

Op 15 juli kwam een groep mensen uit Den Haag, om Judith en Wilfredo te ondersteunen in hun werk en wij mochten ons huis beschikbaar stellen voor logies. Wat is het fijn om te mogen ontbijten met 14 mensen en verschillende malen voor hen te mogen koken. We genieten er nu nog van.