Op dit moment
zitten we midden in de regentijd en dat zullen we weten. Een paar weken heeft
het werkelijk elke dag gehoosd. In veel delen van het land zijn er dan ook
overstromingen of gedeeltes van de wegen geblokkeerd door modderlawines. Als
het dan ineens 2 dagen droog is en de zon lekker schijnt genieten we enorm,
hoewel we in de namiddag toch weer truien en vesten aantrekken.
In maart beginnen
de scholen weer en dat betekent dat we voor de kerken waar een zondagschool is basisschoolpakketten
maken. Daarnaast kunnen de leerlingen die een gemiddelde hebben van 7 op hun
rapport een beurs krijgen voor de middelbare school.
Wat lijkt het
eenvoudig om het zo op te schrijven, maar dan komen de aanvragen. Sommigen
hebben net een punt te weinig voor hun gemiddelde anderen zijn hun rapport
kwijt geraakt, sommigen hebben zelfs geen rapport gekregen, omdat de leraar daar
niet aan toe is gekomen. Voor de schoolpakketten voor de lagere school zijn er
weer andere zwakke punten. Elk kind wat trouw op de zondagschool komt krijgt
een pakket, maar wat te doen met de kinderrijke familie, die sinds Kerst in de
kerk komt en een pakket ook heel goed zou kunnen gebruiken? De tijd heeft ons
geleerd om toch redelijk strakke regels aan te houden. Bovendien helpt het de
mensen hun zaakjes toch enigszins op orde te houden, want bij programma´s van
de regering zijn er geen uitzonderingen of aanpassingen mogelijk en op deze
manier leren ze zorgvuldig en attent te zijn bij aanvragen van hulpprogramma´s.
Er staat weer
voor € 1.000,- aan materialen bij ons op de binnenplaats en volgende week gaan
we dus weer tellen: schriften, potloden, balpennen, enz. Daarna komen de mensen
uit de verschillende dorpen hun materialen ophalen, samen met de ouders en hun
kinderen die voor een beurs in aanmerking komen. Het wordt een drukke periode,
maar het geeft veel voldoening als de mensen blij met alles weer naar huis
gaan.
Half februari
zijn we een para dagen voor een vergadering in Lima. De Onafhankelijke
Pinkstergemeentes, waar we deel van uitmaken heeft dan de jaarlijkse
vergadering en dan hopen we ook weer ons visum verlengd te krijgen tot volgend
jaar. Meestal lukt dat wel, maar soms doen ze bij het ministerie van
binnenlandse zaken heel erg moeilijk over een stempel in het paspoort wat ze
niet kunnen lezen, of wat niet goed is geregistreerd bij de douane. Er is
altijd wel iets op te merken en elke keer geeft het toch weer een poosje
spanning als de paspoorten en de Peruaanse identiteitskaarten opgestuurd zijn
en we dus zonder geldige identiteitspapieren in Cajamarca zijn. Meestal komt
het wel op zijn pootjes terecht, gelukkig.
 |
| Weg naar Oxamarca |
In maart heeft
Gilmer in Oxamarca een mini conferentie gepland, omdat het dan de verjaardag
van de kindereetzaal van Pan de Vida is. De eetzaal bestaat al langer, maar
vorig jaar is het nieuwe gebouw van Pan
de Vida in gebruik genomen. Er komen 100 kinderen gedurende de schooltijd elke
dag een middagmaal eten. In maart maakt Gilmer dus van de gelegenheid gebruik
om tijdens het weekend van de verjaardag van de eetzaal alle voorgangers van de
kleine buitenposten van de kerk van Oxamarca uit te nodigen voor een
miniconferentie. Wij mogen ook samen met Wilfredo en Judith van de partij zijn.
We hopen en bidden dat de regen dan wat voorbij zijn, want een groot gedeelte
van de weg naar het dorp Oxamarca gaat over een zandweg, waar nogal eens een
modderlawine valt. We hopen dus op een poosje droog weer voordat we naar
Oxamarca gaan.
In april zal er
in Sucre een vergadering zijn waar beide kerken van Sucre en Oxamarca met hun
buitenposten vertegenwoordigd zullen zijn. Daar bespreken we dan het programma
voor dit jaar en kunnen er ook problemen en ervaringen worden uitgewisseld.
