Schoolpakketten
De regentijd is nu echt begonnen. Het regent
pijpenstelen. Gelukkig is het vaak ‘s morgens prachtig weer en kunnen we in de
zon ontbijten, maar vanaf het middaguur dalen de wolken op de bergen en begint
het te regenen en de temperatuur te dalen. Om deze reden gaan we in de regentijd
niet naar het binnenland, maar soms is dat niet te vermijden. Deze week kwamen
ze van het binnenland naar Cajamarca.
Klaar om uit te delen
|
De scholen zijn weer van start gegaan. De afgelopen week
zijn we druk geweest met het tellen van schriften, pennen, potloden en dergelijke
voor het programma “schoolpakketten”. In totaal krijgen 114 kinderen begin
volgende week een basispakket schoolmaterialen. Samen met Ger hebben we de
pakketten voor de verschillende dorpen. Voor de nog missende materialen,
moesten we weer naar Cajamarca. Omdat we nu buiten de stad wonen, is
boodschappen doen in de stad toch een organisatie, want dan doen we
tegelijkertijd wat andere zaken, natuurlijk.
Beurzen voor de middelbare school
In “plunjezakken” gaat alles mee naar hun
dorp
|
Naast de schoolpakketten geven we voor de leerlingen, die
daarvoor in aanmerking komen, een beurs voor de middelbare school. Toen we
begonnen met dit werk waren er slechts 2 middelbare scholen in ons werkgebied.
Intussen zijn er ongeveer 4 bijgekomen en we stimuleren de ouders om hun
kinderen naar de middelbare school te laten gaan. Het niveau is op sommige
plaatsen niet erg hoog, maar het is in elk geval een opstap naar een opleiding
en visie voor een beter leven. Vooral meisjes stimuleren we, en elk jaar zijn
er een paar meisjes bij die de middelbare school afmaken. Voor het in
aanmerking komen voor een beurs zijn er wel een paar voorwaardes: ze moeten
gemiddeld een 14 (in NL. 7) halen op hun rapport, ze moeten actief deelnemen
aan het programma van de kerk, meedoen met het jeugdweekend bij hun dorp en de
ouders moeten op de gestelde tijd een lijst met de uitgaven inleveren om te
laten zien waar ze het geld aan hebben besteed. Dat laatste is vooral om er
zeker van te zijn dat het geld wordt besteed voor schoolmiddelen en niet voor
de aankoop van bijvoorbeeld een schaap. Het hele programma is opgesteld samen
met de pastores Gilmer en Marciano. Zij kennen alle sterke en zwakke punten van
de dorpsmaatschappij en wij leren steeds weer iets meer.
Antony
gaat dit jaar voor het eerst naar de middelbare school |
Er zijn middelbare school leerlingen bij die gedurende
hun hele middelbare schooltijd een beurs hebben gehad. Voor die gezinnen is het
een enorme hulp en de leerling heeft er zijn best voor gedaan. We proberen met
de leerlingen ook samen te denken over de tijd na de middelbare school. Voor de
hand ligt meetal dat ze naar Cajamarca gaan om verder te studeren of naar Lima
waar ze bij een familielid gaan wonen, die hen helpt om te werken en te
studeren. De overgang van het bergdorpje naar de grote stad is vaak
schokkend en velen verliezen hun geloof en/of hun contact met een kerk. Het
werk van Wilfredo en Judith is er sterk op gericht om een degelijk fundament te
leggen in die jongelui, zodat ze ook in de grote stad staande blijven.
Afgelopen vrijdag was het een hectische dag. Er kwam een
grote groep uit Sucre: zowel voor de schoolpakketten als voor de beurzen.
Terwijl zij er nog waren kwam een andere groep uit La Quinua, een klein dorpje
midden in de bergen waar ook jeugdwerk is: eveneens voor de schoolpakketten en
de beurzen. We waren er druk mee. Onze hulp heeft iedereen een kop warme thee
gegeven, want het is fris in deze regentijd en Ger heeft foto’s gemaakt van de
verschillende situaties. Het was gewoon lopende bandwerk, maar we hebben het
gehaald :).
Groep jongeren uit La Quinua voor beurzen
|
Bezoek aan Oxamarca
Volgende week gaan we voor 4 dagen naar Oxamarca. De reis
duurt ongeveer 6 uur. We hebben allerlei berichten gehoord over modderlawines
die op de weg naar Celendín en Oxamarca zijn gevallen, dus we hopen van harte
dat het een goede reis wordt. Vaak wordt de weg zo snel mogelijk schoon
gemaakt, maar je moet er niet net langs rijden als die lawine naar beneden
komt. Onderweg naar Oxamarca was een viskwekerij van forellen. We hebben er
regelmatig gegeten met gasten uit Nederland. Daar is een modderlawine overheen
gegaan. De brug is inmiddels hersteld, maar de forellenbakken zijn vol met
modder en alle forellen zijn met de modder de rivier ingezwommen. We hebben
gehoord dat de mensen die er in de buurt wonen met emmers, netten, zakken en
wat dies meer zijn de forellen hebben gevangen en met paarden en ezels naar
huis hebben gebracht of hebben verkocht. Voor de eigenaar is het een enorme
strop en meestal is men hier niet verzekerd voor dergelijke calamiteiten. De
weg is weer vrij, maar Oxamarca is twee dagen afgesloten geweest van de
buitenwereld. Er is meestal maar één enkele weg naar een dorp.
In Oxamarca heeft Gilmer een korte conferentie
georganiseerd en daarna wordt de opening van het nieuwe gebouw van de
kindereetzaal van Pan de Vida gevierd. We mogen er bij zijn. Benjamín, de
voorzitter van Pan de Vida Perú, die ook bij ons in Huancayo heeft gewerkt,
heeft in de jaren 80-90 veel van de kerkjes gesticht in de omgeving van
Oxamarca. Hij zal met ons meereizen vanaf Cajamarca. De mensen in Oxamarca
verheugen zich er al op om hem weer te zien, want het is tientallen jaren
later. Graag gebed voor de reis en de contacten met de mensen. We zien er naar
uit.
Daar gaan ze weer onderweg, terug naar hun
dorp
|