Had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn

“al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen 

– had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.” 1 Kor 13:2b

Een lange weg

Het was een lange reis, maar zeer de moeite waard. Vrijdagmorgen, 22 juli jl. vertrokken we met Godofredo en Teresa, onze voorgangers in Cajamarca, naar La Quinua, een dorpje hoog in de bergen, ruim 6 uur rijden vanaf Cajamarca. Voorheen konden we er alleen te paard komen, maar sinds dit jaar kan een goede sterke wagen tot aan het dorp zelf komen. Er is daar geen licht, dus we namen de aggregaatmotor mee om films te vertonen en ook overdag een versterkertje op aan te sluiten. 

Groep echtparen. Naast ons Godo en Teresa

We hadden een huwelijksconferentie gepland en 17 echtparen (34 deelnemers) hadden zich ervoor ingeschreven. Er waren zelfs echtparen bij, die al meer dan 60 jaar getrouwd waren, maar ook anderen die 6 jaar bij elkaar waren. Niet alle echtparen zijn getrouwd, velen leven lange tijd samen. Van trouwen komt niet om verschillende redenen. Sommigen vinden het niet nodig, anderen vinden het teveel werk om de benodigde papieren bij elkaar te halen en weer anderen denken dat ze dan een feest moeten houden en hebben daar geen geld voor. Er waren echtparen bij die christen zijn, maar ook anderen waarvan de één wel naar de kerk gaat en de ander niet. Sommige echtparen gaan niet naar de kerk, maar vinden het wel interessant om lezingen te horen over het huwelijk. 

Persoonlijke thema’s

Godofredo en Teresa hebben een speciale bediening voor deze conferenties. Dit is het derde jaar dat we 2 huwelijksconferenties hebben geprogrammeerd en het is een groot succes. We hadden de limiet op 20 echtparen gezet, want op deze manier kunnen we beter contact hebben met iedereen. Er worden 3 verschillende thema’s gegeven en naar aanleiding daarvan worden er vragen gesteld. De mannen en de vrouwen gaan dan uit elkaar en proberen die persoonlijke vragen te beantwoorden waarna ze weer bij elkaar komen en elkaar de antwoorden voorlezen. Op die manier worden er zaken besproken, die soms nooit uitgesproken zijn of waar nooit aan gedacht werd. Soms ook zaken die men niet van elkaar wist. Tijdens de 2 dagen dat we samen zijn, krijgen de echtparen ook de gelegenheid om elkaar een liefdesbrief te schrijven. Dat lukt niet iedereen, want vooral bij de vrouwen zijn er verschillende dames die niet kunnen lezen of schrijven. Dan helpen Teresa en ik Froukje, hen, om onder woorden te brengen, wat ze eigenlijk nog nooit gezegd hebben. Het maakt wel dat er veel tijd nodig is voor het beantwoorden van de vragen.

Doordat in de lezingen de zaken bij hun naam worden genoemd en situaties beschreven worden, die de mensen herkennen, worden er dingen bewust gemaakt, waar dan verder over gesproken kan worden. De thema’s zijn onderwerpen als communicatie, het verschil in de rol van de man en de vrouw en omgaan met conflicten. De mensen moeten er echt bij geholpen worden om zich bewust te worden van gevoelens en gedachten, want men is niet erg gewoon hierover te praten. Er is ook tijd voor ontspanning waarin we een spel doen waar allen aan mee kunnen doen. De mensen vinden het geweldig om een spel te doen, er is in zo’n dorp weinig ontspanning. Het enige wat als ontspanning wordt beschouwd, is bier drinken en dat loopt vaak op ruzies en geweld uit, dus is het dan ook niet leuk meer. Met een groepsdynamiek kunnen we laten zien dat je met elkaar op een gezonde manier plezier kunt hebben. Iedereen doet dan ook enthousiast mee. 

Leven in het binnenland

Van de mensen horen we veel verhalen over hoe ze vroeger geleefd hebben, hoe ze zijn opgegroeid. Het zijn vaak verdrietige verhalen met veel menselijk leed. Veel huiselijk geweld. Vaak moesten ze op zeer jonge leeftijd al voor zichzelf zorgen. Vaak werden ze uitgebuit door rijkere boeren, waar ze als knecht werkten. En nog steeds worden de mensen uit het binnenland in de stad gediscrimineerd, als minder waard beschouwd. In het regionale ziekenhuis in de stad worden ze bijvoorbeeld ook slecht behandeld, want “het zijn immers domme boeren?” Het gevoel van eigenwaarde is bij de boeren niet erg groot. Dat verandert als ze merken dat God van hen houdt zoals ze zijn en hen helpt om zich te ontwikkelen en vooruit te komen. Het evangelie is een integrale boodschap van vooruitgang.

Als we zo een paar dagen met elkaar zijn, merken we hoe blij de mensen zijn om samen te zijn en samen dingen te leren waar nooit over gesproken is. Er wordt heel veel gelachen, maar er worden ook moeilijke situaties besproken en er wordt gebeden voor specifieke zaken, die te maken hebben met relatie en hoe je als echtpaar met elkaar omgaat. Het leuke is dat de mensen er zich niet voor schamen om openlijk aan te kondigen wat ze anders gaan doen. Verder wordt er soms ook publiekelijk commentaar gegeven op privé-situaties. Het is een dorp waar iedereen van alles op de hoogte is en in zo’n bijeenkomst elkaar kan aanmoedigen om bijvoorbeeld een beslissing te nemen om Christus te volgen. We moeten dan echt duidelijk maken dat het een persoonlijke beslissing is, die iemand niet onder aandrang mag nemen. Niemand stoort zich echter aan de bemoeienis van de omgeving in deze zaken. Heel bijzonder. 

Links-midden: de kerk en pastoraal huis van La Quinua

In zo’n omgeving in het binnenland genieten we van de persoonlijke gesprekken, maar ook van de enorme stilte ’s nachts en de prachtige sterrenlucht. Overdag was het mooi weer, hoewel het niet erg warm is. La Quinua heeft een hoge ligging dus heeft iedereen dikke trui, vesten, jassen en poncho’s aan. En dan te denken dat we vrij dicht bij de evenaar zitten.

Zoals gebruikelijk had ik leesbrillen, Bijbels en liedboekjes meegenomen. Er werd gretig gebruik gemaakt van de gelegenheid om deze zaken te kopen. Zondagavond kwamen we moe, maar voldaan thuis na een soms gevaarlijke reis. Deze keer ging de weg soms langs wel heel erg diepe ravijnen en moesten we zelfs een bocht nemen door een paar keer heen en weer te rijden, omdat het in één keer niet ging. Dat zijn spannende momenten, maar we werden weer bewaard. God zij dank! 

Op dit moment, 29-30 juli, wordt er weer een Seminar voor zondagsschoolleiders gehouden in Oxamarca, 6 uur met de bus van Cajamarca. Alicia gaat met nog een paar dames dit seminar leiden. We hopen er spoedig een paar foto’s van te kunnen presenteren.