Werken met de jonge generatie

In deze regentijd gaan we niet naar het binnenland, want de wegen zijn niet veilig, maar de mensen komen wel hierheen. De grote wegen zijn wel begaanbaar, dus kunnen ze met de bus van Celendín naar Cajamarca komen. Maar voordat ze die bus kunnen nemen, moeten ze vaak uren lopen over modderwegen of reizen boven op een melkwagen.

Roberto, onze beste kinderwerker uit Jelic,

moet uren lopen en dan op de

melkbussen naar Cajamarca

 

Kinderwerk

Twee weken geleden was er een cursus voor kinderwerkers in Cajamarca. Het was door Centro Bíblico georganiseerd, de kerk waar we bij zijn aangesloten, en we hadden de informatie doorgegeven aan onze kinderwerkers van het binnenland. Er kwamen 5 kinderwerkers uit 3 verschillende plaatsen. We zijn hier heel erg blij mee, want ze moesten zelf een eigen bijdrage leveren en dat is vaak een probleem. In het binnenland gaat er niet veel geld om. Er is twee maal per jaar een oogst en dan heeft men geld, verder wordt er veel geruild en koopt men zaken op de pof. Ze hebben zichtbaar genoten en zijn met nieuwe ideeën naar huis gegaan.

Rehabilitatieprogramma voor kinderen met een handicap


In de vorige Lichtglans heb ik iets geschreven over het nieuwe beleid bij het Lilianefonds, waar we sinds 2004 ook mee samenwerken. We zijn intussen in Lima geweest voor de “bijscholing”.

In Nederland krijgt het Lilianefonds geen geld meer van de regering en moeten ze alles doen met donaties, dat betekent 15% minder inkomsten voor hen en dus ook voor ons. Verder ligt de nadruk van de hulp aan gehandicapte kinderen voor het Lilianefonds in Afrika. Peru wordt niet meer beschouwd als een arm land, maar een land in ontwikkeling en dus valt het in veel internationale hulpprogramma´s buiten de boot.

Op zich is het natuurlijk mooi dat Peru macro-economisch in de lift zit, maar de economische groei van Peru is vooral te danken aan de export van grote bedrijven in de grote steden, voornamelijk aan de kust. De mensen in het binnenland, en helemaal de boeren in de dorpen merken er weinig van, dus ook niet de families waar een gezondheidsprobleem is. Ze leven in de hoogvlaktes nog altijd op hetzelfde niveau als 15 of 25 jaar geleden. We proberen de eindjes aan elkaar te knopen en toch zoveel mogelijk te helpen als we een kind met problemen tegenkomen. Dat is ook als ze (nog) niet bij de plaatselijke kerk horen, zoals Lisbeth.

Rehabilitatiearts Rubi Mostacero

Vorige week kon ik Lisbeth met haar vader naar Lima sturen, gezien we veel medische specialisten en centra niet in Cajamarca hebben. Zij heeft een “horrelvoet”, d.w.z. haar voet zit gedraaid aan haar been. Als een kind als baby met zo’n voet wordt geboren, kan met een geschikte behandeling zo’n voet nog rechtgroeien en komt het helemaal goed. In dit geval is dat bij Lisbeth niet gebeurd, nu is ze 10 en kan niet goed lopen. Haar voet is helemaal krom gegroeid. In Lima is ze opgenomen in een kliniek, die zich gespecialiseerd heeft in orthopedische operaties bij kinderen. Eerst wordt geprobeerd om de ba

nden en spieren van de voet wat op te rekken met gipsverbanden en daarna zal Lisbeth geopereerd worden. Al die tijd is haar vader bij haar en kan dus niet op het land werken. Gelukkig zijn ze, in dit geval, niet de armsten en is haar familie bereid in de behandeling bij te dragen, want vanaf 2011 gaat alles bij het Lilianefonds veranderen en dus worden veel onkosten niet meer gedekt.

Er is ook nog een ander meisje, Patricia, met een heupluxatie. Zij is al 12 jaar en heeft erg veel pijn. Er is al veel scheefgegroeid en dus is een operatie heel noodzakelijk. Deze familie is ook minder arm, maar kennelijk zien ze enorm op tegen hun eigen bijdrage: tijd, moeite en reiskosten, want nadat ze hier waren geweest en we afspraken hadden gemaakt voor hun reis, kwamen ze niet meer terug, terwijl ze een behoorlijk bedrag van het Lilianefonds krijgen voor de operatie in Lima. In het binnenland is er vaak ook een mentaliteit van: is dit een goede investering of niet? Een kind met een handicap wordt meestal niet bij de dagelijkse zaken betrokken en wordt vaak niet in acht genomen. Het is heel verdrietig als het niet lukt om de ouders van de noodzaak van behandeling van een kind te overtuigen, want het kind wordt de dupe en die zou je zo graag willen helpen. Dit is elke keer weer een punt van gebed. We werken met families, niet alleen met de kinderen en als de familie het af laat weten, kunnen we niet verder komen.

Verder zijn we in deze tijd meer actief in onze kerk in Cajamarca met spreekbeurten en gesprekken, begeleiding van vooral jonge mensen. Ger wordt vaak gevraagd voor spreekbeurten en onderwijs aan de (kern)leiders van deze kerk.

Basis- en middelbare school

Volgende week gaan we weer de basispakketten samenstellen voor de lagere school kinderen van onze kerkjes in de campo. Het is elk jaar weer een enorm werk, maar de mensen zijn er erg blij mee. Het helpt hen om hun kinderen de hele lagere school af te laten maken. Voorheen werden kinderen vaak na de derde klas van school gehaald, ze konden dan enigszins lezen en rekenen en als er een vierde kind op school moest, waren de kosten te hoog. Nu worden de gezinnen kleiner door voorlichting in gezinsplanning en wordt er ook meer belang gehecht aan scholing, vooral door ouders die zelf minder kansen hebben gehad.

Het lijkt er ook op dat we dit jaar meer kinderen een beurs kunnen geven voor de middelbare school: meer kinderen maken de basisschool af en gaan dus naar de middelbare school. Vooral voor het tweede jaar zijn er meer kandidaten en daar zijn we heel blij mee, want ze moeten gemiddeld een 14 (in NL. 7) halen om in aanmerking te komen voor die beurs. De overgang van de lagere school naar de middelbare school was dat vaak geen probleem, maar voor de tweede klas vielen er tot nu toe velen af. Dit jaar is het voor het eerst dat er veel jongeren zijn die vorig jaar voor het eerst een beurs kregen en nu zodanig hun best hebben gedaan, dat ze voor het tweede jaar de beurs verdienen.