Leidersconferentie
Het vorige verslag eindigden we met de mededeling, dat we nog één Leidersconferentie zouden verzorgen, voordat de regentijd zou beginnen. Helaas konden Froukje en ik die niet helemaal bijwonen, want halverwege moesten we om verdrietige familieomstandigheden naar Nederland. Ik kon nog “net” wat studies met de voorgangers doen, maar de tweede dag van de conferentie vertrokken we per vliegtuig naar Lima en daarna naar Nederland. Judith en Wilfredo hebben de dagen, dat we er niet waren, geleid en hebben dat voortreffelijk gedaan. Er worden dan thema´s behandeld en bestudeerd als Hermeneutiek, hoe een preek voor te bereiden en te brengen, psychologie en pastoraat, je bediening vinden, enz. Deze thema´s worden eerst in theorie voorgelegd, waarna de voorgangers in workshops zelf praktische vraagstukken moeten oplossen en de oplossing aan de anderen voorleggen.
 |
| 6.30am Op het vliegveld uitzwaaien |
Het afscheid van onze mensen was best ontroerend: alle voorgangers waren naar het vliegveld gekomen om ons uit te zwaaien. Het was heel indrukwekkend om al die mannen met hun typisch Cajamarcaanse hoeden op het vliegveld te zien staan. Voor de meesten was het de eerste keer, dat ze van zo-dicht-bij een vliegtuig zagen. Ze wilden op de foto, want “anders zouden hun (klein-)kinderen het niet geloven dat ze zo dicht bij een echt vliegtuig gestaan hadden”. Vanuit Lima hebben we nog via de luidspreker van een mobiele telefoon ze mogen toespreken en afscheid genomen. Toen we dat deden, ging er een gejuich op: heel ontroerend. Hetzelfde gebeurde toen we vanuit Nederland de jeugdleiders telefonisch mochten groeten. We voelen ons dan zó verbonden en toch weer te ver weg. Daarom is het weerzien altijd weer een feest.
Froukje en ik zijn nog geen maand in Nederland geweest, maar hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat familie en gemeentes te bezoeken, zo ver het mogelijk was. Verder hebben we met het “Perú-comité” een heel goede vergadering gehad waar diepgaand over de toekomst van het werk in Peru is gebrainstormd. Wat is het geweldig om je gedragen te weten door gemeentes/broeders en zusters die dezelfde passie hebben: dat is echt een enorm voorrecht! Nadat wij uit Cajamarca weggegaan waren hebben Judith en Wilfredo de conferentie verder geleid. Ze worden daarin helemaal door de Gemeenteleiders geaccepteerd en gewaardeerd. Ook dat is een enorme geruststelling. Het werk dat in 2001 door ons is opgepakt, gaat door! Het is niet afhankelijk van Froukje en mij: wat Hij begonnen is zal Hij ook tot een goed einde brengen.
In oktober hebben Judith en Wilfredo voor de tweede keer een paar dagen training gegeven aan de jeugdleiders van 5 dorpen. Ze kwamen met 13 jongelui, om te leren hoe je een boeiend programma kunt geven aan jongelui van 13-20 jaar. Maar dat kunnen ze beter zelf vertellen.
Jeugdleidersconferentie, Judith schrijft:
 |
| Groep Jeugdleiders met Wilfredo (rechtsonder) |
Dit jaar zijn Wilfredo en ik voor het eerst in de geschiedenis van “onze” kerkjes, begonnen met gericht tiener- en jeugdwerk op te zetten. Als vruchten van het zondagschoolwerk sinds 2001, zien we nu de kerkjes zelf vragen om werkmateriaal voor hun jongeren. Er werd met de kinderen en met de oudere leiders gewerkt, maar de jeugd viel er vaak buiten, dus zijn we hard gaan zoeken naar materiaal dat geschikt is voor het binnenland: wat betreft thema’s maar vooral ook het nodige materiaal voor de lessen wat je daar vaak niet kunt vinden. Zo hebben ze bijvoorbeeld meestal niet de mogelijkheid om kopietjes te maken of gekleurd papier te kopen en dat geeft toch vaak wel meer mogelijkheden.
Het eerste seminar kwamen de jeugdleiders van 4 dorpen: Oxamarca, Sucre, Malat en Porvenir. Later kwam ook Tupac Amaru om het werk te beginnen. Deze tweede seminar kwam La Quinua erbij en zo zijn er dus 6 dorpen waar de jeugd nu regelmatig bij elkaar komt. We hebben ook al een aanvraag voor Piobamba, dus hopen we het werk met de jeugd komend jaar meer uit te breiden. Het is belangrijk om de jongeren een alternatief aan te bieden dat gericht is op hen; dat op hun niveau ligt en waar ze thema’s kunnen bespreken in een gezonde omgeving. Er kan veel verschil zijn in cultuur en gewoontes in de wereld, maar de vraagstukken van de jongeren zijn toch vaak vergelijkbaar: wie ben ik, wat is belangrijk in het leven, waar sta ik in relatie tot mijn omgeving/ maatschappij, met wie ga ik trouwen? Veel van de jongeren en ook van de leiders, zijn zelf nog heel erg jong. Van een bepaalde jeugdgroep waren er 3 jongens van rond de 14 jaar gekomen. Zij zullen nu, samen met hun leeftijdgenoten in hun dorp, de lessen die ze geleerd hebben, toepassen.
 |
| Voorbeeldles door Judith |
Naast lessen over hoe-het-materiaal-te-gebruiken en de groep actief mee te laten doen, willen we de jeugdleiders ook bemoedigen en toerusten, waar tijd voor wordt genomen in dit soort weekenden. Het thema van het afgelopen jaar is geweest: Terugkeren Nimmer, Opgeven Nooit! Tijdens het laatste seminar kwam heel sterk een nieuw thema naar voren en we denken dat we daar aankomend jaar mee zullen werken: DURF ANDERS TE ZIJN! Deze jongeren zijn anders dan stads-jongeren en worden slecht behandeld als “boerenzonen”; dan worden ze ook in hun dorpen vaak raar aangekeken, omdat ze niet meedoen met de drinkpartijen en zich bezatten; maar we willen ze leren dat ze anders mogen zijn, dat het anders-zijn ze speciaal en waardevol maakt voor het specifieke werk dat God voor hen in hun eigen dorp in petto heeft!
Evaluatievergadering, Ger schrijft:
Zoa1s gebruikelijk houden we aan het eind van het seizoen een evaluatievergadering met alle gemeenteleiders van de 18 kerkjes . Dit vindt plaats voordat de regentijd begint. Vaak vallen er tijdens de regens modderlawines naar beneden, die het verkeer onmogelijk maken, waardoor we na deze leidersconferentie niet meer naar de kleine dorpjes in het binnenland kunnen reizen. Die vergadering hebben we 21 okt. gehad. Ik zelf zag enigszins tegen die vergadering op, omdat één kerk de laatste maanden behoorlijk dwars lag. Men deed praktisch aan geen enkele activiteit meer mee, terwijl men wel van de “zegeningen” wilde profiteren zoals kleine ontwikkelingsprojecten. We hebben er veel voor gebeden en óók overlegd met onze rondreizende (4) oudsten, die hier “presbiters” genoemd worden. Er waren een paar goede gesprekken en er zijn afspraken gemaakt voor komend jaar. De voorganger van Sucre en de presbiters zullen de vinger aan de pols houden. We zijn heel gelukkig dat tot nu toe alles goed verlopen is, maar toch vragen we je gebed, dat deze mensen zich nauwer zullen aansluiten bij de andere kerken in de campo en leren wat dienstbaarheid naar de naaste inhoudt.
 |
| Vergadering met de presbyters en voorgangers van Sucre en Oxamarca |
In de regentijd
Het komende weekend ben ik in Cajamarca-stad uitgenodigd om een evangelisatiecampange te leiden in de Presbyteriaanse kerk. We hebben daar heel goede contacten mee, maar helaas komen er bijna geen jonge mensen. Hopelijk bid je (dit keer dus, met terugwerkende kracht) mee dat daar verandering in zal komen. Al vaker werd ik uitgenodigd en sommige jongeren komen dan luisteren. Dat geeft de burger moed.
Dat we nu de regentijd ingaan, betekent niet dat we de deur niet meer uitkunnen: zo heb ik laatst met 3 actieve leden van onze jeugdgroep uit Cajamarca, enkele dorpen bezocht en in 2 scholen films kunnen vertonen. De dorpen zijn nog niet op het elektriciteitsnet aangesloten en dat betekent dat er een enorme belangstelling is voor films. We vertoonden de “Jezus-film voor jongeren”. Niet alleen de jongeren, maar óók de onderwijzers toonden enorm veel belangstelling en drongen erop aan om vooral gauw weer terug te komen! Na afloop kreeg elke leerling een exemplaar van het stripboek “Hij leefde onder ons” mee, en de onderwijzers een Nieuw Testament. We hadden niet genoeg stripboeken mee naar binnen genomen, en toen we weg wilden rijden, werden we omringd door een grote groep leerlingen die nog geen boekje gekregen hadden en er toch ook dolgraag één wilden hebben. Bid voor hen, dat ze tijdens het lezen, door Gods Geest overtuigd worden en voor Jezus zullen kiezen.
Toen we naar huis reden, leek het erop, dat de regentijd ondertussen was aangebroken: we glibberden van het ene bergstroompje via het andere naar beneden. Maar op dit moment is het al weer zeker 2 weken droog, terwijl onze broeders in de campo bidden om regen.
