“De trouwe lezers” (zou Maarten Toonders schrijven) weten dat we elk jaar 2 jeugd-weekenden organiseren: één en Sucre en de tweede in Oxamarca. Het volgende seizoen zullen we er DV. 3 organiseren: ook één Malat, waar met man en macht aan de nieuwe kerk wordt gebouwd. Het doet de christenen dáár, zó ontzettend goed om zo met elkaar bezig te zijn! Enkele weken geleden zijn Carlos (onze monteur) en ik daar enkele dagen geweest, om allerlei laswerk te verrichten. In Malat is nl.geen electriciteit, dus moesten we er met een knots van een agregaat naar toe, om te kunnen lassen. Het agregaat, dat ik altijd gebruik om films te tonen, en dat dus veel “lichter” is dan het las-aggregaat, konden we nu gebruiken om ondertussen de boormachine aan de gang te houden. Die dag was er juist markt op het dorps-“plein”, waar de kerk gebouwd wordt en van heinde en ver kwamen de mensen daarheen om dit “schouwspel” te bezien. Wat weer enorm veel kansen opleverde om mensen uit te nodigen het evangelie te komen beluisteren….Heel veel mensen dachten dat er diezelfde avond al een film gedraaid zou worden, omdat ze de Jeep met de aankomst van de filmuitrusting associeren.Goed,even terugkomen op het jeugdweekend in Oxamarca: we waren met zó’n kleine 40 jongeren, vooral uit de bergdorpen. En naast de erg fijne samenkomsten, werd er tijdens de markt op ht dorpsplein een openlucht-concert door een folklore-groep gegeven, afgewisseld met openlucht-theater én getuigenissen. Het zag “bruin” van de mensen: er was zelfs een grote groep mensen, die vanaf het dak van het gemeentehuis zat te kijken, resp. luisteren.
Direct daarna zijn Froukje en ik per paard naar la Quinua vertrokken om daar aan de leiders van diverse kerken onderwijs te geven en ‘s avonds in de presentatie-zaal van de school films te vertonen. Voor heel veel mensen was dit de eerste keer van hun leven dat ze een film zagen. De zaal was dus afgeladen vol !! Zóveel hadden er nooit in het kerkje gekund…..
Na de studie- en evangelisatie-dagen moesten we snel weer terug naar Oxamarca, waar we een seminar voor zondagschoolleiders hadden georganiseerd. Dat was voornamelijk om de leiders voor te bereiden voor de kerstviering én hen naast ideeën van materialen te voorzien. Het was werkelijk enorm om hen bezig te zien.
Op zaterdagmiddag werd er een kinderfeest in de kerk georganiseerd, met als slotstuk een film, exclusief voor de kinderen. Er waren ook nogal wat tieners, en bij de oproep om mee te gaan werken in het kinderwerk, gaven zich een 10-tal daarvoor op. Bid voor deze jonge mensen, dat ze daarin zullen volharden én zij zélf de Heer beter zullen leren kennen.
Ondertussen was het de hoogste tijd om weer naar huis te gaan, waar Judith tijdens onze afwezigheid de zaken behartigd had. Steeds meer mensen uit de campo, met lichamelijke klachten kloppen bij ons aan, omdat ze de weg niet weten waar ze moeten zijn om geholpen te worden. En verder steeds meer kinderen, die hulp krijgen via het Liliane-fonds. Froukje is daar “mediadora” van en het is dikwijls enorm ontroerend om te zien hóe kinderen geholpen zijn, door operaties en hulpmiddelen, die wel in de stad voorhanden zijn, maar nooit de “campo” bereiken. Het kost Froukje enorm veel tijd en moeite, maar het is zó enorm die moeite waard, omdat zich zo weinig mensen om deze kinderen “druk maken”.Elsy, die nu al jaren bij ons werkt, kreeg het plan om een kinderfeest te organiseren in Cajén ,een dorpje zo’n 4 uur rijden bij ons vandaan. Sinds kort is dat met onze Jeep te bereiken. Elsy heeft zich de laatste jaren enorm positief ontwikkeld, zowel in haar “buitenpost” met elke dag een ontbijt voor 63 kinderen in een een wijk met een enorme nood, als in het brengen van het evangelie aan de kinderen in de campo. Ze neemt dan één van de teeners uit “haar eigen buitenpost” mee, die haar daarbij helpt én zó zélf een bediening ontwikkelen kan. Zo gaf ze ‘s avonds en schitterende bijbelstudie voor echtparen en de dag daarop, samen met de zondagschoolleider van Cajén een (soms letterlijk) knallend feest voor de kinderen. ¡Wat hebben die kinderen genoten! En niet alleen zij, maar iedereen: groten en kleinen samen.
Tot slot: (op dit moment) gisteren zijn we net terug gekomen van de slot-samenkomst met alle leiders van zowel het distict Oxamarca als Sucre. Dat doen we elk jaar aan het begin én einde van ons “werkseizoen”. Het seizoen loopt van april tot october. In april stellen we het programma samen en in october hebben we een evaluatie en kan iedereen eventuele wensen voor het volgende jaar kenbaar maken. Dit jaar is de regentijd wel erg vroeg begonnen. Momenteel hebben we bezoek van een jong echtpaar uit Heerenveen, dat de wil van de Heer voor hun leven zoekt, maw. wáár Hij hen gebruiken wil in Perú ( !!!! ). Ze zijn de afgelopen dagen op diverse plaatsen geweest, met heel verschillende vormen van werk. Zo hebben ze kunnen zien wat het resultaat is van bepaalde vormen van het werk van de NGO in de bergdorpen; we hebben een lang gesprek gehad met de burgemeester van Sucre (een oude bekende van ons), en daarna hebben we een heel nuttig gesprek gehad met een overkoepelende organisatie van diverse hulpinstellingen in Celendín. Persoonlijk vond ik dat heel erg indrukwekkend; vooral om te zien én horen hoe mensen die (nog) geen christenen zijn zich totaal geven om de minst-bedeelden in de campo een waardiger bestaan te kunnen geven….Bid ajb. mee, dat deze gesprekken vrucht zullen afwerpen. Oók dat deze jongen mensen, die nu bij ons op bezoek zijn, en daarna nog naar 2 andere plaatsen op onderzoek zullen uitgaan, duidelijk de stem van de Heer-van-de-oogst zullen verstaan.Bid ook voor ons, in een tijd dat het werk zo´n enorme vlucht neemt, dat de Heer ons beschermt voor dingen die niet door Hem “gezonden” zijn. Bid ook voor Judith, dat ze op díe plaats “terecht” zal komen, die Hij voor haar bestemd heeft !!
Heel hartelijk bedankt voor jullie “warm” mee-leven èn mee-bidden.
Tot het volgende nieuws:
Jullie Ger en Froukje.
