De terugreis naar Perú verliep heel voorspoedig; behalve dan het feit dat we “overgewicht” hadden en het meisje aan de balie schijnbaar last had van ochtendhumeur….We moesten dus wat uitpakken, maar dat konden ook onbelangrijke dingen zijn. Dus dat was niet zó erg. We zijn overigens nog nooit zo snel naar Lima gevlogen: dik 12 uren; zonder tussenlandingen! Toen we in ’83 met heel het gezin voor het eerst naar Lima vlogen duurde de reis 25 uren met 5 tussenlandingen. Die vlucht werd toen ook –en niet zonder reden dus- “de melkboer” genoemd; overal werden enkele reizigers opgerpikt ! Nu duurde de reis A’dam-Lima korter dan de reis Lima-Cajamarca (per bus): dat is 15 uur.
Het was een onvergetelijk wéérzien met onze dochter Judith, die al die tijd de lopende zaken had waargenomen en dat was een hele klus zoals het regelen van de kerstvieringen enz. Maar óók in de gemeentesamenkomst werden we heel hartelijk begroet; sommigen hadden zelfs tranen in de ogen, alsof we na jaren eindelijk weer thuis gekomen waren…Toch doet dat enorm goed !!
Toen we alles weer op de rit begonnen te zetten en plannen moesten maken voor het komende seizoen, bleek dat we er gewoon een paar dagen samen tussenuit moesten. Froukje en ik zijn toen een midweek naar een dorpje aan de kust gegaan en tussen de strandwandelingen door ( en ook tijdens ) konden we flink brainstormen over het hóe, het wáar en het wanneer. Ook heb ik wat nieuwe ideeën opgedaan voor een wat andere aanpak van de radioprogramma’s en die hoop ik in de toekomst op de schijf te kunnen zetten. Froukje heeft daar ook de nieuw te geven bijbelstudies op laptop ingevoerd, dus we zijn er aardig klaar voor.
We hebben elk jaar twee vergaderingen waar alle leiders van de nogal ver uit elkaar liggende bergdorpen aanwezig moeten zijn. Eén aan het begin van het seizoen én de tweede aan het eind van de lessen, vlak voor dat de regens losbarsten en we dus niet meer kunnen reizen in de bergen. Persoonlijk ben ik geen fan van vergaderingen omdat….. Maar de laatste vergadering in april was in één woord: GEWELDIG !! De mensen waren zo enorm blij elkaar weer te zien en allerlei ervaringen uit te wisselen. Als alle bijeenkomsten zó eens zouden zijn, wat zou dat veel problemen voorkómen of oplossen. Ook de vergadering de dag ervoor met de twee voorgangers en met de twee presbyters ( opzieners ) was al “vol verwachting”. Ik zou haast “fan” van vergaderingen worden. Maar helaas: begin mei hadden we een vergadering met al de betrokkenen van onze NGO. Dat was zo’n beetje het tegenovergestelde van bovengenoemde bijeenkomst! Tijdens de voorgaande bijeenkomsten daarvan, toen wij nog in Nederland waren, werden belangrijke zaken maar al-te-vaak doorgeschoven naar “als de misioneros er weer zijn”. We hadden juist zo gehoopt dat ze meer eigen initiatief zouden tonen. Ook was er binnen het te besteden geldbedrag geschoven van de ene naar de andere post om zó een bepaald project draaiende te kunnen houden. Ten koste van andere projecten…..En dat is moeilijk te herstellen. Dat gaf en geeft nog steeds behoorlijk wat onderlinge spanningen. We vragen daar jeullie gebed voor, dat er een oplossing voor gevonden zal worden.
Froukje en ik zullen dit seizoen op minstens vijf verschillende plaatsen leiderschapstrainingen geven. En de andere twee teams evenzo. Daarnaast zullen we drie “jeugdweekends” hebben op totaal verschillende lokaties, met totaal verschillende “soorten” jonge mensen. Eén van de trainingen voor leiders is een nieuw te ontginnen gebied; m.a.w. we zijn daar nog nooit eerder geweest en voor de mensen daar is het ook totaal nieuw. Het is een gebied waar veel sekten actief zijn en dat is ook de reden dat de leiders dringend gevraagd hebben om daar te komen. Als je dit leest zijn we daar al geweest, maar we vragen je heel erg om er voor te blíjven bidden. Bid ook voor de reizen, want de wegen naar dergelijke afgelegen gebieden kun je eigenlijk geen wegen noemen!!
Tot slot nog een fenomenaal fijn bericht:
Vorige week hadden Froukje en ik ons eerste trainingsweekend in de kerk van Celendín. De leiding had dit gecombineerd met de “verjaardag” van de kerk; die wordt hier in elke kerk zeer uitbundig gevierd. Vier jaar geleden hebben we de gemeente daar geholpen met de bouw van een kerkgebouw, dwz. de gemeenteleden betalen de helft, en bouwen de kerk terwijl wij dan de andere helft betalen. Het is een heel mooie kerk geworden. Vorig jaar hadden we een “prijsvraag” uitgeschreven en de twee beste ideeën zouden beloond worden met een behoorlijk bedrag. Eén van de kerken die “won” was de gemeente in Celendín. Maar we hadden een voorwaarde gesteld: de voorganger moest beloven dat hij nieuwe leiders zou opleiden en als hij daar niet aan voldeed, dan moest hij het “gewonnen” bedrag weer terugbetalen. Hij deed nl. alles zelf, behalve de zondagschool, die deed zijn vrouw. Maar hij was dus “pastor”, penningmeester, koster enz. Hij heeft keurig aan de voorwaarde voldaan : wekelijks werden er leiderschaps-trainingen gegeven enz. en het resultaat liet niet op zich wachten: tot voor kort kwamen er zo’n 8-10 mensen en nu moeten er banken geleend worden. Het kerkgebouw was alle dagen stampvol en afgelopen zaterdag werden er 7 nieuwe gelovigen gedoopt: wat een feest! Jongeren en ouderen, waaronder een stadsbestuurder. GEWELDIG was en is dat. Een jongen riep luid, net voordat hij kopje-onderging in de beek: ” Dood aan de wereld, ik leef nu voor Christus”.
Zojuist schieten me nog twee belangrijke dingen te binnen.
- We weten zeker dat de “wederkomst” niet zo heel lang meer kan duren; toch weten we niet precies wanneer die zal zijn. Maar we zien er naar uit !
- Waar we ook naar uit zien hier in Cajamarca is naar de wederkomst van Kees en Fieke. Ze waren al één keer in Cajamarca en tot grote zegen. Nu zien we dus uit naar hun wederkomst en deze keer konden we die wél plannen: van 9 tot 15 juli. Bid voor gezondheid en zegen ! “Onze” mensen uit de bergdorpen en de gemeente hier in Cajamarca zien er geweldig naar uit; naar déze (werder)komst. Er komen ook nog zo’n 70 leiders van kerkjes uit andere streken rondom Cajamarca, dus het wordt een geweldige ontmoeting.
Froukje:
Het werk met het Lilianefonds is vrijwel meteen al weer begonnen. Intussen heeft een jongen uit Oxamarca, die heel slecht ziet zonder bril, een bril gekregen. Het heeft Gilmer, de voorganger uit Oxamarca, heel wat overredingskracht gekost om de moeder en haar zoon (13 jaar) naar Cajamarca te krijgen. Zij was nog nooit verder dan Celendín geweest, de eerste grote plaats vanuit hun dorp op 3 uur busafstand. Nu kwam ze in de “grote stad”, Cajamarca en was helemaal zenuwachtig. We hebben dezelfde dag nog de oogarts kunnen bezoeken en een week later kon ik de bril ophalen. Vandaag of morgen verwacht ik een moeder met haar zoontje van 6 jaar. Carlos is geboren met een “open ruggetje”, en zijn vader schrok zo, dat hij meteen de benen heeft genomen. Zijn moeder heeft hulp gezocht en zo heeft Carlos een drain in zijn hoofd gekregen, zodat hij zich “normaal” heeft kunnen ontwikkelen. Zijn moeder en hij woonden voorheen in een andere plaats, waar Carlos ook naar een speciale school kon en waar hij dus een redelijk normale ontwikkeling heeft kunnen doormaken. Zijn moeder komt oorspronkelijk uit Oxamarca en heeft intussen een andere relatie, waar zij ook een dochtertje van heeft. Deze man, houdt gelukkig van Carlos en ze zochten me nu op om te zien of er mogelijkheden waren om Carlos te laten opereren, want zijn voeten groeiden helemaal scheef en hij wil zo graag lopen. Door het Lilianefonds is die mogelijkheid er gelukkig wel, maar het kost wel veel tijd en energie, vooral van de moeder om het hele proces in gang te zetten. Ze zullen nl. naar Lima moeten reizen voor de operatie. Voor de mensen uit de provincie is de hoofdstad Lima echt bedreigend. Het is een miljoenenstad met erg veel diefstal en gevaar in het verkeer. Het is beslist niet “even” een ziekenhuisopname en daarna naar huis. Ook voor de eerste tijd moeten de mensen meestal in Lima blijven tot de eerste controles. Graag gebed voor Carlos en zijn moeder.
Vorig jaar kregen we via een voorganger in Cajamarca de mogelijkheid om anti-wormpillen uit te delen in combinatie met een korte evangelisatieboodschap. Gilmer heeft deze campagne in Oxamarca georganiseerd en samen met de medische post aldaar en de leiders van de kerkjes in de dorpjes rondom Oxamarca in totaal 2.400 pillen uitgedeeld. De mensen worden in een dorp bijeengeroepen en de voorganger van de plaatselijke kerk legt aan de hand van een koordje met vijf kraaltjes in de kleuren geel, zwart, rood, wit en groen het evangelie uit. Het is een variatie op het “woordloze boek”, wat bij evangelisatie in de zondagschool gebruikt wordt. Daarna worden alle namen genoteerd, zodat een tweede campagne gedaan kan worden na een bepaalde tijd en krijgen de mensen van de verpleegkundige voorlichting over hygiëne, met name i.v.m. het voorkomen van parasieten in de darmen. Het is geweldig dat op deze manier 2.400 mensen het evangelie in de notedop hebben gehoord en tegelijkertijd heel dankbaar zijn voor de medicatie die ze gratis hebben gehad. Normaal moeten ze er een kleinigheid voor betalen, maar nu dus helemaal niets. Door deze berichten tijdens de vergadering in april, waar Ger over sprak, kwamen er van andere kanten ook verzoeken voor deze campagne. We genieten van de mogelijkheden die we krijgen en maken er graag gebruik van.
Liefs van ons beiden en bovendien ook van Judith, die op dit moment in het stadhuis van Cajamarca een baan heeft….
Gods zegen—óók tijdens de eventuele vakantie.
Het was een onvergetelijk wéérzien met onze dochter Judith, die al die tijd de lopende zaken had waargenomen en dat was een hele klus zoals het regelen van de kerstvieringen enz. Maar óók in de gemeentesamenkomst werden we heel hartelijk begroet; sommigen hadden zelfs tranen in de ogen, alsof we na jaren eindelijk weer thuis gekomen waren…Toch doet dat enorm goed !!
Toen we alles weer op de rit begonnen te zetten en plannen moesten maken voor het komende seizoen, bleek dat we er gewoon een paar dagen samen tussenuit moesten. Froukje en ik zijn toen een midweek naar een dorpje aan de kust gegaan en tussen de strandwandelingen door ( en ook tijdens ) konden we flink brainstormen over het hóe, het wáar en het wanneer. Ook heb ik wat nieuwe ideeën opgedaan voor een wat andere aanpak van de radioprogramma’s en die hoop ik in de toekomst op de schijf te kunnen zetten. Froukje heeft daar ook de nieuw te geven bijbelstudies op laptop ingevoerd, dus we zijn er aardig klaar voor.
We hebben elk jaar twee vergaderingen waar alle leiders van de nogal ver uit elkaar liggende bergdorpen aanwezig moeten zijn. Eén aan het begin van het seizoen én de tweede aan het eind van de lessen, vlak voor dat de regens losbarsten en we dus niet meer kunnen reizen in de bergen. Persoonlijk ben ik geen fan van vergaderingen omdat….. Maar de laatste vergadering in april was in één woord: GEWELDIG !! De mensen waren zo enorm blij elkaar weer te zien en allerlei ervaringen uit te wisselen. Als alle bijeenkomsten zó eens zouden zijn, wat zou dat veel problemen voorkómen of oplossen. Ook de vergadering de dag ervoor met de twee voorgangers en met de twee presbyters ( opzieners ) was al “vol verwachting”. Ik zou haast “fan” van vergaderingen worden. Maar helaas: begin mei hadden we een vergadering met al de betrokkenen van onze NGO. Dat was zo’n beetje het tegenovergestelde van bovengenoemde bijeenkomst! Tijdens de voorgaande bijeenkomsten daarvan, toen wij nog in Nederland waren, werden belangrijke zaken maar al-te-vaak doorgeschoven naar “als de misioneros er weer zijn”. We hadden juist zo gehoopt dat ze meer eigen initiatief zouden tonen. Ook was er binnen het te besteden geldbedrag geschoven van de ene naar de andere post om zó een bepaald project draaiende te kunnen houden. Ten koste van andere projecten…..En dat is moeilijk te herstellen. Dat gaf en geeft nog steeds behoorlijk wat onderlinge spanningen. We vragen daar jeullie gebed voor, dat er een oplossing voor gevonden zal worden.Froukje en ik zullen dit seizoen op minstens vijf verschillende plaatsen leiderschapstrainingen geven. En de andere twee teams evenzo. Daarnaast zullen we drie “jeugdweekends” hebben op totaal verschillende lokaties, met totaal verschillende “soorten” jonge mensen. Eén van de trainingen voor leiders is een nieuw te ontginnen gebied; m.a.w. we zijn daar nog nooit eerder geweest en voor de mensen daar is het ook totaal nieuw. Het is een gebied waar veel sekten actief zijn en dat is ook de reden dat de leiders dringend gevraagd hebben om daar te komen. Als je dit leest zijn we daar al geweest, maar we vragen je heel erg om er voor te blíjven bidden. Bid ook voor de reizen, want de wegen naar dergelijke afgelegen gebieden kun je eigenlijk geen wegen noemen!!
Tot slot nog een fenomenaal fijn bericht:
Vorige week hadden Froukje en ik ons eerste trainingsweekend in de kerk van Celendín. De leiding had dit gecombineerd met de “verjaardag” van de kerk; die wordt hier in elke kerk zeer uitbundig gevierd. Vier jaar geleden hebben we de gemeente daar geholpen met de bouw van een kerkgebouw, dwz. de gemeenteleden betalen de helft, en bouwen de kerk terwijl wij dan de andere helft betalen. Het is een heel mooie kerk geworden. Vorig jaar hadden we een “prijsvraag” uitgeschreven en de twee beste ideeën zouden beloond worden met een behoorlijk bedrag. Eén van de kerken die “won” was de gemeente in Celendín. Maar we hadden een voorwaarde gesteld: de voorganger moest beloven dat hij nieuwe leiders zou opleiden en als hij daar niet aan voldeed, dan moest hij het “gewonnen” bedrag weer terugbetalen. Hij deed nl. alles zelf, behalve de zondagschool, die deed zijn vrouw. Maar hij was dus “pastor”, penningmeester, koster enz. Hij heeft keurig aan de voorwaarde voldaan : wekelijks werden er leiderschaps-trainingen gegeven enz. en het resultaat liet niet op zich wachten: tot voor kort kwamen er zo’n 8-10 mensen en nu moeten er banken geleend worden. Het kerkgebouw was alle dagen stampvol en afgelopen zaterdag werden er 7 nieuwe gelovigen gedoopt: wat een feest! Jongeren en ouderen, waaronder een stadsbestuurder. GEWELDIG was en is dat. Een jongen riep luid, net voordat hij kopje-onderging in de beek: ” Dood aan de wereld, ik leef nu voor Christus”.Zojuist schieten me nog twee belangrijke dingen te binnen.
- We weten zeker dat de “wederkomst” niet zo heel lang meer kan duren; toch weten we niet precies wanneer die zal zijn. Maar we zien er naar uit !
- Waar we ook naar uit zien hier in Cajamarca is naar de wederkomst van Kees en Fieke. Ze waren al één keer in Cajamarca en tot grote zegen. Nu zien we dus uit naar hun wederkomst en deze keer konden we die wél plannen: van 9 tot 15 juli. Bid voor gezondheid en zegen ! “Onze” mensen uit de bergdorpen en de gemeente hier in Cajamarca zien er geweldig naar uit; naar déze (werder)komst. Er komen ook nog zo’n 70 leiders van kerkjes uit andere streken rondom Cajamarca, dus het wordt een geweldige ontmoeting.
Froukje:Het werk met het Lilianefonds is vrijwel meteen al weer begonnen. Intussen heeft een jongen uit Oxamarca, die heel slecht ziet zonder bril, een bril gekregen. Het heeft Gilmer, de voorganger uit Oxamarca, heel wat overredingskracht gekost om de moeder en haar zoon (13 jaar) naar Cajamarca te krijgen. Zij was nog nooit verder dan Celendín geweest, de eerste grote plaats vanuit hun dorp op 3 uur busafstand. Nu kwam ze in de “grote stad”, Cajamarca en was helemaal zenuwachtig. We hebben dezelfde dag nog de oogarts kunnen bezoeken en een week later kon ik de bril ophalen. Vandaag of morgen verwacht ik een moeder met haar zoontje van 6 jaar. Carlos is geboren met een “open ruggetje”, en zijn vader schrok zo, dat hij meteen de benen heeft genomen. Zijn moeder heeft hulp gezocht en zo heeft Carlos een drain in zijn hoofd gekregen, zodat hij zich “normaal” heeft kunnen ontwikkelen. Zijn moeder en hij woonden voorheen in een andere plaats, waar Carlos ook naar een speciale school kon en waar hij dus een redelijk normale ontwikkeling heeft kunnen doormaken. Zijn moeder komt oorspronkelijk uit Oxamarca en heeft intussen een andere relatie, waar zij ook een dochtertje van heeft. Deze man, houdt gelukkig van Carlos en ze zochten me nu op om te zien of er mogelijkheden waren om Carlos te laten opereren, want zijn voeten groeiden helemaal scheef en hij wil zo graag lopen. Door het Lilianefonds is die mogelijkheid er gelukkig wel, maar het kost wel veel tijd en energie, vooral van de moeder om het hele proces in gang te zetten. Ze zullen nl. naar Lima moeten reizen voor de operatie. Voor de mensen uit de provincie is de hoofdstad Lima echt bedreigend. Het is een miljoenenstad met erg veel diefstal en gevaar in het verkeer. Het is beslist niet “even” een ziekenhuisopname en daarna naar huis. Ook voor de eerste tijd moeten de mensen meestal in Lima blijven tot de eerste controles. Graag gebed voor Carlos en zijn moeder.
Vorig jaar kregen we via een voorganger in Cajamarca de mogelijkheid om anti-wormpillen uit te delen in combinatie met een korte evangelisatieboodschap. Gilmer heeft deze campagne in Oxamarca georganiseerd en samen met de medische post aldaar en de leiders van de kerkjes in de dorpjes rondom Oxamarca in totaal 2.400 pillen uitgedeeld. De mensen worden in een dorp bijeengeroepen en de voorganger van de plaatselijke kerk legt aan de hand van een koordje met vijf kraaltjes in de kleuren geel, zwart, rood, wit en groen het evangelie uit. Het is een variatie op het “woordloze boek”, wat bij evangelisatie in de zondagschool gebruikt wordt. Daarna worden alle namen genoteerd, zodat een tweede campagne gedaan kan worden na een bepaalde tijd en krijgen de mensen van de verpleegkundige voorlichting over hygiëne, met name i.v.m. het voorkomen van parasieten in de darmen. Het is geweldig dat op deze manier 2.400 mensen het evangelie in de notedop hebben gehoord en tegelijkertijd heel dankbaar zijn voor de medicatie die ze gratis hebben gehad. Normaal moeten ze er een kleinigheid voor betalen, maar nu dus helemaal niets. Door deze berichten tijdens de vergadering in april, waar Ger over sprak, kwamen er van andere kanten ook verzoeken voor deze campagne. We genieten van de mogelijkheden die we krijgen en maken er graag gebruik van.
Liefs van ons beiden en bovendien ook van Judith, die op dit moment in het stadhuis van Cajamarca een baan heeft….
Gods zegen—óók tijdens de eventuele vakantie.
