Op het moment dat ik onze “verlof-ervaringen” aan dit papier en dus aan alle lezers van ZG toevertrouw, zit de tijd van het zijn in Nederland er op een paar dagen na, al weer op.De 3 ½ maand zijn omgevlogen en werden practisch helemaal gevuld met het bezoeken van gemeenten en vrienden in-den-lande. Het was zeer intensief : 26 gemeente-samenkomsten met presentaties en daarnaast nog 36 bezoeken aan, of van, vrienden. De banden zijn dan ook weer flink verstevigd en het valt ons dan ook best zwaar om weer afscheid te moeten nemen, natuurlijk vooral van onze kinderen.
Het inpakken van de koffers geeft dan ook een “dubbel” gevoel: enerzijds zouden we best willen blijven, maar aan de andere kant verlangen we er enorm naar om weer bij “onze” mensen te zijn, in de bergdorpen. En natuurlijk ook om onze dochter Judith, die al die tijd alléén in Cajamarca is geweest, weer eens flink te kunnen “kraken”. Ze heeft heel wat voor d’r kiezen gehad ! Het valt niet mee om op te moeten boksen tegen zoveel burocratie, waar alles doorspekt is met corruptie en de nare gevolgen daarvan. Verder werden toch ook nog veel problemen, die zich in de dorpen afspeelden, op haar bordje gelegd. In dergelijke gevallen is internet werkelijk een zegen!! In onze eerste periode, duurde het ongeveer 3 weken, voordat een brief aankwam ( áls die aankwam ) en in geval van wachten op een eventueel antwoord, waren we dus minstens 6 weken verder ! Nu spreken we elkaar rechtstreeks en als je wilt kun je elkaar ook nog zien…
Nogmaals: we zijn enorm dankbaar voor alle hartelijkheid die we van jullie ontvangen hebben. Ik wil je aanmoedigen hetzelfde te doen t.o.v. de zendelingen die nú of later in Nederland zijn om de gemeenten te bezoeken, bv. Johan Smoorenburg, Cor en Trudy en anderen.
Ik denk dan niet in de eerste plaats aan geld ( hoewel dat uiteraard ook belangrijk is ), maar bovenal aan gebed !!
Het is voor ons allen, die namens de Nederlandse christenen in dikwijls zulke enorm moeilijke situaties werken, van onschatbare waarde, te weten, dat er dagelijks voor ons gebeden wordt. Zo vertelde een zuster me, dat ze elke morgen om 4 uur (!) opstond om voor te bidden en op die manier de hele wereld rondreist, “ik kom dus op die tijd ook bij jullie langs”, waren haar woorden.…Als ik daaraan denk, dan voel ik me heel erg bevoorrecht en bemoedigd om er weer “tegenaan” te gaan. Dus: bid voor ons, en voor al de andere zendelingen, die je kent.
Tijdens onze verloftijd, hebben we niet alleen gemeenten en/of vrienden bezocht, maar - helaas- hebben we ook veel tijd moeten besteden in het bezoeken van “de dokter”.
In Perú besteden we daar uiteraard zo min mogelijk tijd aan, maar als we dan in Nederland zijn, maken we “een rondje-medici”, om allerlei dingen te laten controleren. Zo bleek het nodig dat wat verdachte plekken uit mijn huid werden weggesneden. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, maar het kost allemaal wel veel tijd.
Bid ook, dat ons lichaam sterk en gezond zal zijn en blijven, zodat er geen belemmeringen zullen zijn om door te gaan met de taak waar we voor geroepen zijn. We merken heel erg sterk, dat de “tegenstander”niet stil zit en alles-op-alles zet om het werk te dwarsbomen.
Oók op andere terreinen blijft hij “etteren”, door verwarring te zaaien in de gemeenten: zo ontvingen we een kort berichtje, dat er in het dorpje Malat, aanhangers van een Braziliaanse sekte bezig zijn om daar binnen de plaatselijke gemeente vewarring te stichten door vooral “prosperity”-doctrines te propageren en zó mensen uit de gemeente te trekken. Bid ajb. voor bescherming van de gemeente. In meerdere opzichten is/was het getuigenis van de christenen in Malat tot nu toe positief en is er veel goodwill bij de communiteit, maar verdeeldheid en allerlei andere zaken doen daar uiteraard afbreuk aan. Ook op andere vlakken wordt de gemeente erg aangevallen, wat we al eerder in onze berichtgeving heben gemeld. Bidt vooral ook voor wijsheid in het begeleiden van deze zaken.
Froukje schrijft:
Als jullie dit lezen is het afscheid van de gemeentes en onze kinderen al weer achter de rug. Het kost elke keer weer veel om vooral de kinderen in Nederland achter te laten. Zij staan gelukkig helemaal achter onze roeping, maar voor iedere betrokkene, zowel kinderen als ouders zijn er toch meer momenten dan we ons ooit gerealiseerd hebben dat we elkaar missen. Daarom willen we ook graag oproepen om onze kinderen ook in jullie gebeden te betrekken als er voor ons gebeden wordt.
Zodra we weer thuis zijn zal begonnen worden met het coördineren van het programma voor dit jaar. Het vergt erg veel inspanning om rekeninghoudend met de plaatselijke feesten, de beschikbaarheid van de bijbelleraars en de logistieke mogelijkheden een sluitend programma te maken, waarin iedereen zich kan vinden. Ook ík zie best wel weer tegen de reizen op over de onverharde slechte wegen. Lichamelijk is het heel erg zwaar, maar als je eenmaal aankomt is de hartelijkheid en de blijdschap van de mensen een enorme beloning. Het is juist voor de mensen in de dorpen waar nauwelijks iemand komt zo belangrijk om te merken dat ze niet vergeten worden. Als we dan zo’n bericht als over Malat horen, blijkt weer hoe belangrijk het is om een goed fundament te leggen.
Nogmaals: we zijn enorm dankbaar voor alle hartelijkheid die we van jullie ontvangen hebben. Ik wil je aanmoedigen hetzelfde te doen t.o.v. de zendelingen die nú of later in Nederland zijn om de gemeenten te bezoeken, bv. Johan Smoorenburg, Cor en Trudy en anderen.
Ik denk dan niet in de eerste plaats aan geld ( hoewel dat uiteraard ook belangrijk is ), maar bovenal aan gebed !!
Het is voor ons allen, die namens de Nederlandse christenen in dikwijls zulke enorm moeilijke situaties werken, van onschatbare waarde, te weten, dat er dagelijks voor ons gebeden wordt. Zo vertelde een zuster me, dat ze elke morgen om 4 uur (!) opstond om voor te bidden en op die manier de hele wereld rondreist, “ik kom dus op die tijd ook bij jullie langs”, waren haar woorden.…Als ik daaraan denk, dan voel ik me heel erg bevoorrecht en bemoedigd om er weer “tegenaan” te gaan. Dus: bid voor ons, en voor al de andere zendelingen, die je kent.
Tijdens onze verloftijd, hebben we niet alleen gemeenten en/of vrienden bezocht, maar - helaas- hebben we ook veel tijd moeten besteden in het bezoeken van “de dokter”.
In Perú besteden we daar uiteraard zo min mogelijk tijd aan, maar als we dan in Nederland zijn, maken we “een rondje-medici”, om allerlei dingen te laten controleren. Zo bleek het nodig dat wat verdachte plekken uit mijn huid werden weggesneden. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, maar het kost allemaal wel veel tijd.
Bid ook, dat ons lichaam sterk en gezond zal zijn en blijven, zodat er geen belemmeringen zullen zijn om door te gaan met de taak waar we voor geroepen zijn. We merken heel erg sterk, dat de “tegenstander”niet stil zit en alles-op-alles zet om het werk te dwarsbomen.
Oók op andere terreinen blijft hij “etteren”, door verwarring te zaaien in de gemeenten: zo ontvingen we een kort berichtje, dat er in het dorpje Malat, aanhangers van een Braziliaanse sekte bezig zijn om daar binnen de plaatselijke gemeente vewarring te stichten door vooral “prosperity”-doctrines te propageren en zó mensen uit de gemeente te trekken. Bid ajb. voor bescherming van de gemeente. In meerdere opzichten is/was het getuigenis van de christenen in Malat tot nu toe positief en is er veel goodwill bij de communiteit, maar verdeeldheid en allerlei andere zaken doen daar uiteraard afbreuk aan. Ook op andere vlakken wordt de gemeente erg aangevallen, wat we al eerder in onze berichtgeving heben gemeld. Bidt vooral ook voor wijsheid in het begeleiden van deze zaken.
Froukje schrijft:
Als jullie dit lezen is het afscheid van de gemeentes en onze kinderen al weer achter de rug. Het kost elke keer weer veel om vooral de kinderen in Nederland achter te laten. Zij staan gelukkig helemaal achter onze roeping, maar voor iedere betrokkene, zowel kinderen als ouders zijn er toch meer momenten dan we ons ooit gerealiseerd hebben dat we elkaar missen. Daarom willen we ook graag oproepen om onze kinderen ook in jullie gebeden te betrekken als er voor ons gebeden wordt.
Zodra we weer thuis zijn zal begonnen worden met het coördineren van het programma voor dit jaar. Het vergt erg veel inspanning om rekeninghoudend met de plaatselijke feesten, de beschikbaarheid van de bijbelleraars en de logistieke mogelijkheden een sluitend programma te maken, waarin iedereen zich kan vinden. Ook ík zie best wel weer tegen de reizen op over de onverharde slechte wegen. Lichamelijk is het heel erg zwaar, maar als je eenmaal aankomt is de hartelijkheid en de blijdschap van de mensen een enorme beloning. Het is juist voor de mensen in de dorpen waar nauwelijks iemand komt zo belangrijk om te merken dat ze niet vergeten worden. Als we dan zo’n bericht als over Malat horen, blijkt weer hoe belangrijk het is om een goed fundament te leggen.
Daarom gaan we ook dit jaar verder met het plannen van alle “scholen”, seminars en jeugdweekends, maar vooral met het zoeken van medewerkers in de wijngaard, zowel vanuit Nederland als vooral ook in Perú. Hiervan zullen we jullie ook dit jaar weer op de hoogte houden. Voor tussentijdse info kan gebeld worden naar de Perú infolijn: 040-2424466, ook kun je een tussentijdse nieuwsbrief aanvragen bij Hugo Krosschell: h.krosschell@planet.nl
